ایستگاه یکی مونده به آخر

سلام پسری من . این پست احتمالا یکی مونده به آخرین پستی هست که برات می نویسم وقتی تو هنوز توی این دنیا نفس نکشیدی ..

نمی تونم بگم هنوز به دنیا نیومدی . چون برای من همون لحظه که اون بی بی چک دو خط پر رنگ شد تو به این دنیا اومدی .

پسرم 9 روز دیگه شما می یای تو بغل مامانی . 9 روز دیگه می بینمت و می تونم فشارت بدم به سینه م . عوض تموم این سالهای انتظار ..

مسافر کوچولوی من . دست خودم نیست که هر وقت می رم تو اتاقت و دست می کشم رو وسایلت باورم نمی شه قراره به این زودی از اینا استفاده کنی .

باور نمی تونم کنم هنوز ؛ 9 روز دیگه با بابایی می یاریمت خونه . گریه م می گیره وقتی یادش می افتم که باید بهت اتاقت رو نشون بدم . دستاتو تو دستم بگیرم و تو اروم تو بغلم بخوابی ...

سخته .. برای من که این همه مدت صبر کردم . سخته . تو همه رو می دونی . مطمئنم که می دونی .

اینروزها خیلی سخت تر می گذره . استرس دارم . دست خودمم نیست . دلم می خواد سروقت دنیا بیای . با وزن خوب و سرحال و سلامت ..

این روزهای باقی مونده ؛ هیچ وقت فراموشم نمیشه . درد شیرینی دارم که مثل تکونای تو بهم می گه اومدنت نزدیکه . که باعث می شه باورم شه هستی و 9 روز دیگه می بینمت ..

پسر عزیزم ؛ روزهای باقی مونده رو خیلی مواظب خودت باش . دوست دارم پسر قوی باشی . منم سعی می کنم محکم تر باشم . می دونم دوتایی با هم لحظه های خوبی داریم این 9 روز .

بعدش هم شما می یای و خیلی چیزا عوض میشه ..

مسافر کوچولوم ؛ همه چیز برای اومدنت آماده ست .. سروقت منتظر اومدنت هستم ..